Diksmuide 2020

Dodengang

De Dodengang (Boyau de la Mort) is een complex van bewaarde loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog. De Dodengang ligt naast een bocht van de IJzer in de Diksmuidse deelgemeente Kaaskerke. Het complex is het laatste stuk van het Belgische front uit de Eerste Wereldoorlog. Duizenden Belgische soldaten kwamen er in de periode van 1914 tot 1918 om. De Belgische posities rond de dodengang waren tot in 1915 niet dieper dan een halve meter. Daarna werden ze uitgediept en versterkt met een seinpost, mitrailleursnesten en een smalspoor voor de aanvoer van munitie en mensen.

IJzertoren

De IJzertoren is een vredesmonument, dat oorspronkelijk werd ingewijd op 24 augustus 1930. De toren staat aan de oever van de stroom de IJzer en aan de vier zijden van de monumentale voet staat te lezen "Nooit meer oorlog"  in de vier talen van de strijdende partijen van het westelijk front tijdens de Eerste Wereldoorlog ("Plus jamais de guerre", "No more War" en "Nie wieder Krieg"). De IJzertoren is in de eerste plaats een herdenkingsmonument voor de Vlaamse gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog, maar hij staat tegelijk ook symbool voor de aan de IJzer ontstane wil tot meer politieke verzelfstandiging van Vlaanderen. In 1945 werd de toren gedynamiteerd maar bleef overeind, een jaar later was er een veel grotere explosie en stortte het IJzermonument volledig in elkaar. In 1948 werd op de crypte van de verwoeste toren een groot wit heldenhuldekruis met de leuze AVV-VVK "Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kristus" geplaatst. In 1997 werd de ruïne van de eerste toren, samen met de crypte, volledig gerestaureerd. De jaarlijkse IJzerbedevaart is een politieke manifestatie tegen oorlog en voor Vlaams zelfbestuur.

Panorama vanop de IJzertoren

IJzertoren (Museum aan de IJzer)

Barakken

Na de oorlog was er een immens woningtekort. Toen de gevluchte burgers van de frontstreek terugkeerden was er letterlijk niets meer. De regering probeerde de nood te lenigen door barakken te plaatsen. Deze tijdelijke noodoplossingen werden nog decenialang bewoond. In Mechelen kregen deze wijken namen van landen die aan de oorlog hadden deelgenomen, Katanga, Marokko, Algerije, Siberië, ...

Diksmuide

Het Belfort van Diksmuide is het belfort aan het stadhuis, de toren staat op de lijst van 56 belforten in België en Frankrijk die als werelderfgoed zijn erkend door UNESCO. Een belfort of hallentoren is een middeleeuwse wachttoren met een stormklok. Dit type toren werd vaak op of aan een stadhuis of lakenhal gebouwd, in deze toren werden de stadsklokken gehangen. De eerste steen van het stadhuis werd gelegd in 1428.

Op de markt van Diksmuide staat een beeldje ter ere van 't Manneke uit de Mane, een oude Vlaamse volksalmanak. De eerste uitgave verscheen in 188. De almanak bevatte grapjes, weersvoorspellingen en oude Vlaamse spreuken, wijsheden en gebruiken.. Sinds 1965 worden jaarlijks enkele prominente West-Vlamingen tot Ridder in de Orde van 't Manneke uit de Mane geslagen. Dat gebeurt naar keuze met een ridderzwaard of met de traditionele koteraar.

Vishal

De Handzamevaart voorziet de stad én de grachten van water. Het drukke havenkwartier, met tal van schipperscafés en afspanningen als Den Papegaei met bijhorende magazijnen, situeerde zich hier. Sporen hiervan zijn de kaaimuur met aanmeerringen en de laad- en lostrappen. De visvrouw “Jette” (Juliette Dekeyrel 1892-1973) is vereeuwigd in een bronzenbeeld onder de vishal, een eerbetoon aan de Diksmuidse vishandel. Jette Dekeyrel was een plaatselijke volksfiguur die met haar viskar door de straten van Diksmuide trok om haar vis te slijten.

Begijnhof

Het begijnhof verrees in de 13de eeuw achter de stadsvaart. Bij de aanleg van de versterkingen in de 15de eeuw kwam het begijnhof binnen een nieuwe stadsomwalling te liggen. Zo konden de begijnen zich binnen het stedelijk leven verankeren en uitgroeien tot een economisch zelfstandige gemeenschap.

Sint-Niklaaskerk

De gotische Sint-Niklaaskerk staat vlak bij de Grote Markt, achter het stadhuis. De oorspronkelijke kerk werd in 1144 gewijd door bisschop Milo van Terwaan en in de loop van de dertiende eeuw geleidelijk aan uitgebreid. Daarna werd ze verschillende keren verwoest en terug gerestaureerd (1333, 1573, 1672, 1914 en 1940).

Tekst

Oostende

De Oostendse Veerdienst biedt een gratis overzet tussen het centrum (Visserskaai ter hoogte van Noordzeeaquarium) en de Oosteroever (Maritiem Plein).

Het omstreden kunstwerk "Rock Strangers" van Arne Quinze geeft de dijk een heel nieuwe invulling. Het is zeker een blikvanger als je over het strand of de dijk komt aangewandeld.